و پای من که قلم شد نوشت برگردیم
در این مجموعه چند غزل، همچنین اشعاری به سبک نو گرد آمده است .این اشعار ذیل دو دفتر با این عناوین تدوین شده است :((تاول بلندترین فریاد سوختن است)) و ((و پای من که قلم شد نوشت برگردیم)) .عناوین برخی سرودهها عبارتاند از :((گاهی اتفاق))، ((ترس پدربزرگم که ریخت))، ((باران تو بودی و من))، ((یادت هست گفته بودم))، ((مدادم را میتراشم))، ((دارم با خودم حرف میزنم)) و ((در سفرهای که وسعت نان جا نمیشود)) :در سفرهای که وسعت نان جا نمیشود/ تعبیر خوابهای تو معنا نمیشود/ حوای من ز خوشه گندم که بگذری/ شیطان دوباره گرد تو پیدا نمیشود/ بیراهههای راه تو را راه رفتهام/ این پای راه راه دگر پا نمیشود/ ....