سبد سفارش شما خالی است!

در مجموعه‌ی حاضر چهل و سه قطعه شعر در قالب سپید سروده شده‌اند. دورنمایه‌ی بیش‌تر آن‌ها عشق و هم‌چنین مسائل اجتماعی است که یکی از دغدغه‌های اصلی شاعر به نظر می‌رسد. جهان‌بینی شاعر بسیار وسیع است و محدود به جغرافیای سرزمین خود نمی‌شود. زبان شعری سروده‌ها نوعی پختگی را نشان می‌دهد که گاه و بی‌گاه با واژه‌هایی مربوط به منطقه‌ی شمال ایران (گیلان) درآمیخته است و شاعر را به دادن توضیح در پاورقی وامی‌دارد. از اشعار کتاب می‌توان به مردم، شعر بانو، اهورامرد، عیسی گاریچی، کارگران پاکستانی، پرنده‌وار، نائب روشنی و... اشار کرد.