سبد سفارش شما خالی است!

"زیب النساء بیگم "ـ دختر اورنگ زیب، از پادشاهان سلسله گورکانیه هند ـ شاعری است که خویشتن را ایرانی به شمار می‌آورد .او در 21سالگی شعر گفتن را آغاز کرد و از همان آغاز تخلص "مخفی "را برگزید" .تا در پشت آن گناه زن بودن خویش را پنهان کند و از نظرها و طعنه‌ها و کینه‌ها مخفی بماند ...مجموعه ابیات او چهار هزار و بیست و پنج بیت است .پانصد و چهار غزل، دوازده قصیده، دو ترجیع بند، چهار ترکیب بند، یک مسدس، یک مخمس و چند بیت پراکنده ."شعر او هر چند ساده و روان و با مفاهیم عاشقانه و عارفانه سروده شده، از مایه‌های سبک هندی برخوردار است ;از جمله :جست و جو کم کن دلا کز دولت دون همتان/ نشئه آسودگی عنقاست در دوران ما .یا :بر ما غم و نشاط ندارد تفاوتی/ بسیار ازین بلندی و پستی گذاشته‌ایم .همچنین :در طریق عشق رو کردن به ودای کار نیست/ رو به روی غمزه دلدار بودن مشکل است .دیوان "زیب النساء"، بر اساس چهار نسخه خطی و یک نسخه چاپی به طبع رسیده و در زیر نویس، نسخه بدل‌ها آورده شده است .