سبد سفارش شما خالی است!

حکایت نادرشاه افشار، منحنی غم‌انگیزی را طی می‌کند؛ سرآغاز حیات او مبهم است. زندگی او در مسیر خود با توطئه‌های بی‌رحمانه، موفقیت‌های نظامی، حشمت و جلال و ثروت رنگ خورد و با خطاکاری، وحشت، سرخوردگی، سنگدلی، اغتشاش ذهنی و مرگ به پایان رسید. نادر، در ربع اول سدة 18 م./ 12 هـ . ق در منصب سالار جنگجوی نه چندان معروف، با منشا خانوادگی نسبتا مبهم، ایران را از اشغال افاغنه پاک کرد، ترکان عثمانی را از خاک کشورش بیرون راند، روس‌ها را نیز خارج کرد و آنگاه به خاک عثمانی یورش برد. او عثمانی‌ها را مغلوب کرد و خود را شاه نامید. سپس به افغان‌ها در وطنشان حمله برد و آنان را به خاک ایران بازآورد. نادر، همچنین به هند لشکر کشید و دهلی را فتح کرد، آن‌گاه به آسیای مرکزی لشکر برد و پیش از بازگشت به غرب ایران و جنگ مجدد پیروزمندش با عثمانی‌ها توانست ترکمن‌ها و ازبک‌ها را سرجای خود بنشاند. ارتش نادر در اوایل دهة 1120 هـ . ق، به احتمالی قدرتمندترین نیروی نظامی یگانة جهان به شمار می‌رفت و در کادر افسری تحت فرمان او، رهبرانی تربیت شدند که در افغانستان و گرجستان دولت‌های مستقلی تاسیس کردند، اما نادر بعد از فتح دهلی دچار گسستگی روحی شد؛ در بستر بیماری افتاد و به وسوسة مال‌اندوزی و خشم درغلطید و در پایان به دست افسران خودش به قتل رسید. کتاب حاضر، به شرح زندگی، دلاوری‌ها و جنگ‌های نادرشاه افشار از ابتدا، تا زمان اوج و قتل وی، اختصاص دارد.