هگل (دربارهی فلسفه)
هگل، گئورگویلهلمفریدریش، 1770 - 1831 م. - مذهب / مذهب - فلسفه
یزدانشناسی هگل به بهترین وجه با اصطلاح "همه در خدایی" وصف میشود که سودمندانه میان آرای او با خداشناسی تعلقی, وحدت وجودی و خداپرستی راستآیین تمییز میگذارد. هگل آشکارا خداشناسی تعلقی دروهی روشنگری را رد میکند که بر پایهی آن خدا جهان را میآفریند, اما از آن پس دیگر نقشی در آن ندارد. دیدگاه هگل با وحدت وجودی اسپینوزا تفاوت دارد که در آن خداوند با جهان به طور کلی یکسان انگاشته میشود. این از آن روست که در نظر هگل ما نمیتوانیم فلان کس را با مجموعهای از اجزای بدن او یکی بدانیم. نزد هگل، خدا فقط در خود نیست بلکه چون در جهان تجسم مییابد برای خود نیز هست. بدینسان به نظر میرسد اصطلاح "همه در خدایی" بهترین شیوهی مقولهبندی فهم دین از دیدگاه هگل است: این که خدا درون مانای جهان ولی چیزی بیش از مجموع اجزای آن است. کتاب حاضر یازدهمین کتاب از سلسله کتابهای فیلسوفان بزرگ است و به تبیین اندیشههای هگل ـ فیلسوف آلمانی قرن 19 ـ از منظر دینی اختصاص یافته است.