سبد سفارش شما خالی است!

مارکس از فلسفه طبیعت‌گرایانه‌ی «اتمی اپیکور»، فیلسوف اخلاق رُم باستان بسیار برگرفته است. آزادی، هماهنگی و آرامش با طبیعت، غنا، خودبسندگی و لذت و خوشی در بودنِ طبیعی با گوهر هستی، که همیشه در حرکت انحرافی و دفعی از حرکات جبری و تکراری اتم دموکریتی، هستی‌شناسی اپیکور را از هستی‌شناسی دموکریت ضرورت‌گرا و جبرگرا جدا کرده و آزادی طبیعی موجود در ذرات هستنده‌های کیهانی را کشف می‌کند. در این کتاب، مفهوم اصطلاح «دستگاه نظری در تفسیرگرایی آلمانی مارکس»، بررسی می‌شود.