سبد سفارش شما خالی است!

جعفر بن محمد رودکی سمرقندی، پدر شعر فارسی، در قرن سوم و چهارم هجری قمری می‌زیست. وی از پایه‌گذاران سبک خراسانی است. اشعار رودکی از لحاظ قوت تشبیه، نزدیکی معانی به طبیعت و وصف کم‌نظیر است و لطافت و انسجام ویژه‌ای در آنها دیده می‌شود. او صنعت را به عنوان هنر اصلی شعر به کار نگرفته و هنر را فدای صنعت و بدیع نکرده است. انواع جناس، ترصیع، و صنایع معنوی از جمله مراعات النظیر در اشعارش به وفور دیده می‌شود. در میان صور مختلف خیال در سروده‌های رودکی «تشبیه» بیش‌ترین سهم را به خود اختصاص داده است. زبانی که در اشعار وی به کار رفته با تغییرات اندک در آثار نظم و نثر تکرار شده است. اشعار رودکی از حیث نوع، قالب و مضامین، تنوع بسیار دارد. از این رو قابلیت فارسی دری را برای بیان اندیشه و احساس افزایش داده است. این مجموعه حاوی مقالاتی است که به مناسبت سال رودکی به نگراش درآمده و طی آنها شعر او در حوزه‌های مختلف و از زوایای گوناگون در بوتۀ بررسی، نقد و تحلیل قرار گرفته است. «خدا در اندیشۀ رودکی»، «جلوه‌های کلامی در دیوان رودکی»، «نقد اصالت سبک در موسیقی تغزل‌های رودکی»، «بلاغت در شعر رودکی»، «تاثیر قرآن کریم بر شعر رودکی» و «طبیعت‌گرایی رودکی» برخی از عناوین مقالات هستند.