عرفان و دموکراسی
((دموکراسی از منظر عرفان))، مقوله اصلی کتاب است که طی آن نگارنده خاطر نشان میکند که پذیرش یا نفی دموکراسی در گرو تبیین فکری و فرهنگی مشروعیت نظام حکومتی است و((شرعی)) یا((مدنی)) بودن نظام با((پذیرش نمایندگی رسمی مذهب))(ولایت) یا((انکار آن))(وکالت) رابطهای تنگاتنگ دارد .برخی مباحثی که در کتاب مطرح میشود بدین قرار است :((مشروعیت حکومت و جایگاه رهبری در قدرت))، ((هرمنوتیک و روش تاویلی در نگاه عرفانی))، ((عرفان و نفی واسطهگری دینی))، ((مساواتطلبی جوهر اصلی منش عرفانی))، ((جوهره واحد درکهای گوناگون دینی))، ((ویژگیهای دموکراسی))، ((الزامات دموکراسی)) و ((چگونگی نیل به دموکراسی)) .