سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب با نگاه انتقادی، برخی نظریه‌های مسلط و غالب در حوزه ارتباطات سیاسی را که به اعتقاد نویسنده ریشه در اندیشه‌های کاپیتالیستی، نئولیبرالی و مردسالارانه غربی دارد، به‌طور جدی به چالش کشیده است. ارتباطات سیاسی در این کتاب به‌عنوان یک ارتباط تعاملی و فرآیند گفتمانی فرض شده که کاملا با «قدرت» به‌معنای وسیع آن درهم آمیخته است و نویسنده با همین فرضیه استدلال می‌کند که ارتباطات سیاسی چیزی نیست که بتوان برای شناسایی‌اش به‌طور مشخص روی آن انگشت گذاشت، بلکه برعکس، ارتباطات سیاسی، سلسله فرآیندهایی است که در درون مجموعه‌ای از ساختارهای پیشینی ساری و جاری است و در چنین ساختارهایی، کارگزاران به شیوه‌های گوناگون از توانایی کنشگری و تأثیرگذاری برخوردار هستند. درواقع آگاهی از این رابطه ساختاریِ پیچیده موضوع و هدف اصلی این کتاب است؛ در ایجاد چنین محیطی هم رسانه‌ها و هم سیاست‌مداران دخیل هستند. البته این رابطه‌ای خطی و یک‌طرفه نیست که یکی علت و دیگری معلول باشد، بلکه برعکس چنین رابطه‌ای کاملا دایره‌ای، دیالکتیکی، تعاملی و تکرارشونده است.