سبد سفارش شما خالی است!

در تحقیق حاضر، ساحات نظری و عملی عرف‌ستیزی عارفانه با تاکید بر دیدگاه مولوی و امام‌خمینی (ره) در چهار فصل بررسی و تحلیل گردیده است؛ در فصل نخست کلیات تحقیق اعم از تعاریف مربوط به عرف و عرف‌ستیزی و پیشینه‌ی تاریخی آن ارزیابی و نشان داده می‌شود که منظور از عرف‌ستیزی در ساحت نظری، بیش‌تر مخالفت با آرا و عقاید فقها، متکلمان و فلاسفه است و در ساحت عملی، علاوه بر عرف خاص، عرف عام را نیز دربرمی‌گیرد و آن ناسازگاری و عدم رعایت و تقید به آداب و رسوم و سنت‌های رایج در جامعه است که شدت و نهایت عرف‌‌ستیزی را در رفتار ملامتیه و قلندریه می‌توان مشاهده کرد. در فصل دوم به بررسی ساحات نظری و عملی عرف‌ستیزی عارفانه در ادب صوفیه پرداخته شد که ضمن تعریف معانی لغوی و اصطلاحی هریک از مصادیق، اهمیت و جایگاه آن، نظر عرفا، مخالفان و مدافعان و تمایزات موجود در دین و عرفان، و عرف و عرفان ارزیابی گردیده است. در این فصل مشخص می‌شود: منکران صوفیه، قول به حجیت اذواق و تکیه بر مواجید را بر صوفیه عیب گرفته و آن را متضمن ابطال شریعت، متابعت از حظوظ نفسانی و سبب گمراهی و تباهی عامه می‌دانستند و این اعتقاد را قول "بمالم یشرع الله" می‌خواندند و..... در فصل سوم، به طور ویژه، ساحات عرف‌ستیزی از دیدگاه امام خمینی (ره) و مولوی در باب موضوعاتی نظیر فنا، شطح، عشق، و اعتذار ابلیس، تحلیل گردیده و نشان داده می‌شود که امام (ره) و مولوی، علاوه بر این که دیدگاه‌های مشترک و یکسانی دارند با غالب نظریات عرفای پیشین نیز موافق هستند. برای نمونه در کتاب از دیدگاه این دو شخصیت درباره‌ی اعتذار ابلیس سخن رفته است؛ رای مولوی درباره‌ی اعتذار ابلیس به گونه‌ای است که افراط‌کاری‌های عرفای پیشین در سخن او اعتدال می‌پذیرد. شیطان او همان شیطان مردود درگاه حق است و برخلاف حلاج و احمد غزالی بر شیطان رحمت نمی‌آورد و برای او شان و منزلت عاشقانه‌ای قایل نیست. و اما ابلیس در نظر امام (ره) همان ابلیس قرآن است؛ مطعون و مردود درگاه حق که در مقابل امر خدا ایستاد و به آدم خضوع نکرد و در حجاب ظلمانی خودبزرگ‌بینی بود که با "خلفتنی من نار و انا خیر منه" گویان از ساحت ربوبی مردود شد. امام، شیطان را کلب معلم می‌خواند که چشم امید به رحمت بیکران حق دارد. تکبر شیطان را نسبت به آدم می‌داند نه به حضرت حق و در اشعار خویش از احسان ابلیس یاد می‌کند. فصل پایانی کتاب نیز دربردارنده‌ی نتایج تحقیق است.