پیراهن کبود
قیام عاشورا همواره برای شیعیان اهمیت بسیاری داشته است و از روزگاران بسیار گذشته، مردم برای شهادت امام حسین (ع) و یارانش عزاداری میکردهاند. ولی متاسفانه در سالهای اخیر، محرم به هنگامه هجوم شبهات تبدل شده است. یکی از شبهات، سعی در بیارزش نشان دادن رابطه عاطفی مردم با عاشورا و سیدالشهدا و بیهوده و بیمحتوا خواندن مصادیق عزاداری، از جمله گریه، سیاهپوشی و... است؛ در حالی که این اعمال، افزون بر آن که وسیلهای برای رسیدن به کمالات انسانیاند، خود نیز مانند دیگر اعمال عبادی دارای اجر و ثواب میباشد. یکی از این اعمال که مقدمه و پایه دیگر مصادیق عزاداری است، پوشیدن پیراهن کبود (مشکی) است. اما متاسفانه در ایام محرم سالهای اخیر شاهد آن بودهایم که یکی از خطبیان مشهور سیاهپوشی را بدعت تلقی کرده و مدعی شده بود که در سیره علی(ع) هیچ اثری از آن نمیبینیم. در صورتی که در طول تاریخ، رنگ سیاه، همیشه نماد عزاداری در سوگ عزیزان و ابراز غم و اندوه بوده است. در جلد نخست از مجموعه کتب شبههشناسی عاشورا، پیشینه سیاهپوشی و خالی بودن آن از هرگونه شبهه بررسی شده است.