سبد سفارش شما خالی است!

در کتاب حاضر آرا و اندیشه‌های «ژان پیاژه» ـ روان‌شناس ـ در قالب گفت‌وگوهای آزاد، ارائه شده است. پیاژه در گفت‌وگوهایش پس از انتقاد از روش تجربی و روش مشاهدة محض، براساس روشی که آن را «روش بالینی» گردآوری داده‌ها نام‌گذاری کرده است، در سطح تغییرات تحولی (ژنتیک) و در الگوی برهه‌های متوالی، شکل‌گیری شناخت را از زمان نخستین سازش‌های سازمان‌دهی شده، بررسی کرده است و آن را هستة اصلی نظام فرایندهای روانی دیگر برشمرده است. او سیر تحول هوش را از سطح نخستین «روان بنه‌ها» تا استقرار پایانی‌ترین ساخت‌ها، از تولد تا بزرگ‌سالی، ترسیم کرده و به کشف مراحل این فرایند بزرگ نائل آمده است. پیاژه، روان‌بنه‌های شناختی را بر پایة پژوهش‌های عینی و عمیق مداوم خود و همکارانش با روان‌بنه‌های زمینه‌های عاطفی، ادراکی،‌ حفظی و... گره‌ زده است و در حقیقت به گسترة وسیع سازمان روانی، یعنی آنچه در عرف باید در آخرین تحلیل «شخصیت» نامید، دست یافته است. وی همچنین دربارة روابط میانِ هوش و حافظه، بر طرح و بررسی مسئله حافظه پرداخته است. از نظر وی، حافظه مشتمل بر باز پدیدآوری کم و بیش فعال پذیرانه آن چیزی که قبلاً ادراک شده، نیست؛ بلکه حافظه یک بازسازی جزئاً مفهومی و جزئاً استنباطی از گذشته‌ای است که قسمتی از آن فراموش شده و باید کامل و از نو پی‌ریزی شود. پیاژه در این باره در رویارویی با موضع‌گیری‌های فرویدی، احتراز شدید خود را از خاطرات دورة کودکی، که مورد توجه طرف‌داران روان تحلیلگری است. ابراز داشته است. ضمن آنکه در این کتاب،‌ مخاطبان با فعالیت‌های همکاران برجسته و شناخته شدة پیاژه نظیر: «گروبر»، گی سلریه» و... آشنا می‌شوند.