نازگل
این مجموعه دارای شعری بلند به سبک نو است که با عناوینی مشخص سروده شده است. مخاطب شاعر در این سرودهها "نازگل" است. در یکی از قطعات میخوانیم: نازگل با غم خاموش خودم/ زیر درخت/ با زمین میخندم/ با هوا میخوانم/ و به هر باد که میآید و به بستر غمناک علف میلغزد/ میرقصم/ نازگل من با سنگ و کلاغ/ تو نمیدانی/ که چه سمفونی نابی را/ روی سرسبزترین شاخهی پیچیدهی کاج/ راه میاندازم.