سبد سفارش شما خالی است!

تاثیر شمس بر مولوی و دل‌بستگی‌های مولانا به او امری واضح است. شمس از جنبه‌های مختلف هم‌چون روش خراباتی سیر و سلوک و حالت روحی برون‌گرایی بر مولانا تاثیرگذار بوده است. مولانا عارفی است پیرو شریعت اسلام، اما روش خراباتی و روحیه‌ی برون‌نگر وحشی وی اقتضا می‌کند که به یک انسان معاصر خود (شمس) بیش از انبیا و اولیای گذشته توجه داشته باشد. این نکته مربوط به قلمروی تجربه‌های سلوکی مولانا است که دیوان کبیر، بازتاب جوش و خروش این قلمرو است. او در مثنوی بیش‌تر گذشته‌نگر است، بنابراین راز خود را در حدیث دیگران پنهان کرده است. اما در دیوان کبیر، از خود سخن می‌گوید و در فضای حضور خود نفس می‌کشد. بنابراین دیوان کبیر بیانگر رابطه‌ی شخصی مولوی با شمس است و مبالغه نیست اگر گفته شود سراسر دیوان کبیر، جلوه‌گاه شمس تبریزی است که تنها حدود سه سال با او بوده است. کتاب حاضر به شناخت مولانا، سیر و سلوک عرفانی وی و رابطه‌ی او با شمس تبریزی از خلال ابیاتی از "دیوان کبیر" اختصاص یافته است.