سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در اثر حاضر، تلاش می‌کند تا اندیشة سیاسی اندیشه‌گران ایرانی عصر مشروطیت در مواجهه با سنت و تجدد را نقد و بررسی ‌کند. عصر قاجار، آغاز چالش‌های جامعة ایرانی با سنت و مدرنیسم است و این چالش‌ها، واکنش‌های متفاوتی را از سوی اندیشمندان سیاسی و اجتماعی در برداشته است. شناخت این واکنش‌ها، از آن جهت که تأثیرات آن در تاریخ تحولات سیاسی در ایران را تبیین می‌کند، دارای اهمیت است. با توجه به این امر، نویسنده، پس از شرح ساختار اندیشه‌های سیاسی در عصر قاجار، تحولات مبانی اندیشة سیاسی در عصر مشروطیت را تحلیل می‌کند و سپس اندیشة سیاسی بزرگانی چون: میرزا فتحعلی‌ آخوندزاده، میرزا ملکم‌خان ناظم‌الدوله، میرزا یوسف‌خان مستشارالدوله، طالب اف، شیخ فضل‌الله نوری و سیدجواد طباطبایی را مورد مطالعه و تحلیل و بررسی قرار می‌دهد.