خداشناسی پدیدآور
خداشناسی
هرگوشة جهان را مجموعهای از اجزا تشکیل میدهد. تمام مجموعههای جهان مصنوع بودن را میفهمانند، اما از اجتماع مجموعهها علاوه بر مصنوع بودن، مهربانی صانع نیز فهمیده میشود. فهم مصنوع بودن از هر بخش جهان حاصل میشود و فهم مهربانی صانع از مجموعههای بزرگتر یا پیچیدهتر که هدفمندی آن روشن است، به دست میآید. نظر به این که، انسان نخست مجموعهها را میفهمد و در مرحلة بعد، آنها را تجزیه و تحلیل میکند، بنابراین انبیا نخست مجموعهها را به انسان یادآوری میکنند که دلیل بر آفریدگار است، بعدها دلالت هر قسمت جهان را بر آفریدگار، برای مومنان یا کسانی که پیگیری ویژهای برای امور اعتقادی دارند، بیان میکند. دلالت جهان بر خدای یگانه و حکیم در وجدان انسان مستلزم ایمان به خدا و انبیای او و همة معصومین است. نگارنده در کتاب حاضر، با مستند قرار دادن مجموعة جهان هستی، به اثبات توحید و پدیدآورندگی خدا پرداخته است. در این بررسی مراحل علم انسان در خداشناسی، دلالت محسوسات بر وجود آفریدگار، دلالت بر لطف آفریدگار، نقش مکان و زمان در اثبات امر موجود و... مدنظر قرار داده شده است.