سبد سفارش شما خالی است!

آنچه که پس از انقلاب اسلامی در عرصه سازندگی و توسعه در کشور رخ داد به‌تبع شرایط بسیار متفاوت با قبل از انقلاب داشت که دارای ویژگی‌ها و خصلت‌های متفاوتی بود، ولی به طور خاص دو ویژگی اساسی شرایط این دو دوره را از هم جدا می‌کرد. از این دو ویژگی اصلی یکی مثبت و دیگری منفی بود. جنبه مثبت، شرایط توسعه و سازندگی پس از انقلاب نسبت به قبل از آن مشارکت عمومی، روحیه مثبت سراسری و تلاش خیل عظیمی از نیروهای صدیق، از خودگذشته و فداکاری بود که مصالح عمومی کشور و مردم را بر منافع شخصی خود ترجیح می‌دادند و از جان و مال و آبرو برای پیشرفت و توسعه ایران مایه می‌گذاشتند، اما جنبه منفی در عدم وجود، در عدم وحدت نظر و انسجام در تشخیص و توافق بر سر اهداف توسعه و تعیین اولویت‌های آن بود. در این کتاب هدف آن است که داستان توسعه در ایران از پنجره شرکت‌های مهندسی و تمرکز بر امر ساخت‌وساز و به طور عمده در بخش‌های زیربنایی از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در بهمن‌ماه سال 1357 تا دولت یازدهم در خردادماه سال 1392، مورد بررسی قرار گیرد.