سبد سفارش شما خالی است!

در این کتاب ابتدا شرح حال مختصری از "رهی معیری" نقل شده است: محمدحسن معیری (بیوک) متخلص به "رهی" فرزند موید خلوت در سال 1288 خورشیدی در تهران متولد شد. پس از طی تحصیلات ابتدایی و متوسطه وارد خدمات دولتی شد. در سال 1322 خورشیدی به ریاست کل انتشارات و تبلیغات "وزارت پیشه و هنر" منصوب گردید. رهی در "انجمن ادبی حکیم‌نظامی" که به مدیریت استاد وحید دستگردی تشکیل می‌شد شرکت و در "انجمن ادبی فرهنگستان" که خود از اعضای موسس آن بود تلاش بسیاری نمود. در سال‌های دهه‌ی سی به شعر اجتماعی روی آورد. وی در نوشتن ونظم و طنز و فکاهیات مهارت داشت. اشعار طنزآلود و انتقادی سیاسی او که آیینه‌ی تمام‌نمای اوضاع نابسامان جامعه بود با نام "زاغچه"، "شاه پریون" و چند اسم مستعار دیگر در روزنامه‌های "توفیق" و "بابا شمل" منتشر گردید. او در سال 1347 خورشیدی پس از تحمل رنج بیماری سرطان در 59 سالگی به دیار باقی شتافت از او دو مجموعه‌ی شعر به نام "سایه‌ی عمر" و "آزاده" به یادگار مانده است. نمونه‌ای از اشعار وی بدین‌قرار است: خیال‌انگیز و جان‌پرور، چو بوی گل سراپایی/ نداری غیر از این عیبی، که می‌دانی که زیبایی/ من از دل‌بستگی‌های تو با آینه دانستم‌/ که بر دیدار طاقت‌سوز خود عاشق‌تر از مایی... پس از شرح حال رهی، شرح حال برخی دیگر از شاعران معاصر به همراه نمونه‌ای از اشعار آنان فراهم آمده است. این شاعران عبارت‌اند از: نادر نادرپور، سیاوش کسرایی، پرویز ناتل خانلری، پروین اعتصامی، مهدی حمیدی شیرازی، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، فریدون مشیری، سیمین بهبهانی، علی اسفندیاری (نیما یوشیج)، هوشنگ ابتهاج، مهستی بحرینی، (بانو) فرشید افشار، نصرت رحمانی، احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث، و علی نوایی.