تجدد ناتمام روشنفکران ناکام
نگارنده در این اثر که بر اساس چارچوبی نظری و رویکردی انضمامی، به ویژه مبتنی بر بینش جامعه شناسی تاریخی تجدد، فراهم آمده، با طرح کلیاتی درباره مسالهی تجدد، پرسشهایی را که بر اثر رویارویی ایران با مدرنیته مطرح شده بررسی کرده است. همچنین، ضمن بیان چهار معنای اصلی مدرنیته، بر شمردن ویژگیهای انسان مدرن، و خاستگاه و کارکردهای تجدد، چگونگی آشنایی اولیه ایرانیان با تجدد را بازگو میکند. بخش بعدی کتاب نیز با مسالهی مواجههی نظری و عملی روشنفکران ایران با مدرنیته اختصاص دارد. در بخش پایانی نیز که دربرگیرنده مباحثی در زمینه دموکراسی و آزادی و بررسی موانع تحقق و استمرار آنها در ایران است، علل ناپایداری دموکراسی در ایران بررسی شده است. در کتاب نشان داده شده "که چرا و چگونه در پی رویارویی ایران با مسالهی محوری و بنیادین "پروژه و پروسهی تجدد" غربی، نه تنها صورتبندیهای پیش ساخته کهن اجتماعی به شکلی متناقص نما و تعارضآمیز به ساختاربندیهای به ظاهر نوین اجتماعی (نهادهای سیاسی، مناسبات اقتصادی، و هنجارهای فرهنگی) مبدل گشتند؛ بلکه نوعی آشفتگی معنایی و ابهام آلودگی نظری در غیاب نگرهی تاریخی در اندیشهی ما بوجود آمد، که پیامدهای ناخواسته و پیشبینی ناپذیر آن هم چنان عرصه را برای دستیابی ما به تعادل و توازنی پایدار، در تعامل با بایستههای دنیای جدید و شرایط و مناسبات به شدت "جهانی شدهی" امروز، در سه ساحت فکری و ساختاری و هویتی تنگتر کرده است".