سبد سفارش شما خالی است!

بر اساس کلام ناپلئون بناپارت، مرد نثر خدا و زن شعر اوست. با این تعریف به آسانی می‌توان با پدیدۀ رمزآلود و رازگونۀ زن آشنا شد و او را در اقیانوس اندیشه و دریای خیال، جست‌وجو کرد. چنان‌که گویی پدیدۀ زن، مجموعه‌ای از تخیل و احساس و اندیشه و عاطفه ‌است و از آن جا که ‌اصلی‌ترین نقش زبان، عبارت از نقش ارتباطی، تفکرآفرین، بیان احساسات و زیبایی آفرینش است، زن به حق شایسته‌ترین عنصری خواهد بود که در قلمروی آفرینش هنری ارتباط درونی هنرمندانه‌ای با پدیده‌های جهان بیرون ایجاد می‌کند و مظاهر عاطفی آن را در غم و شادی و عشق و نفرت و ترحم و یأس و امید و ... با مهارت به کار می‌برد. از این روی مرد و زن دو عنصر جداگانه و در عین حال دو پدیدۀ مکمل یک‌دیگرند و هر یک در جای خود منزل خاص خویش را طلب می‌کنند. کتاب حاضر، به بازشناسی چهرۀ پوشیدۀ زن اختصاص دارد؛ سیمایی که غبار زمان از یک سو و تیرگی ستم‌های ناروای مردسالارانه ‌از سوی دیگر، آن را به موجودی جدا از خود تبدیل کرده ‌است. برخی از عناوین کتاب عبارت است از: نماد نان در اسطوره‌های ایرانی؛ بستر زنان پس از فروپاشی ایران؛ زن ایرانی پیش از انقلاب مشروطه؛ زن از نگاه تاگور با چیستی و کیستی انسان؛ نقش زنان در حوادث تلخ و شیرین روزگار؛ زن و مرد از نظر جنسیت؛ و عشق از نگاه زنان و مردان.