وقت رفتن
داستانهای فارسی - قرن 14
حکایتی از ماجرای یکی از رزمندگان و به شهادت رسیدن او است. در این حکایت ابتدا به عشق و علاقه این جوان رزمنده به اهلبیت(ع) به ویژه امام حسین(ع) و امام مهدی(ع) اشاره شده و پس از آن راههای اثبات این عشق و علاقه در پیروی از خواستههای آنان به ویژه شهادت و جهاد در راه خدا توصیف شده است. نویسنده به زمزمههای این شهید در دوران حضورش در جبهه در مورد امام زمان اشاره نموده و ذکر این زمزمه بر لبان او در لحظه شهادت را نیز نشانه وصل شدن او به امام زمان خویش و نیز حرکت در زندگی در مسیر انتظار ظهور آن امام عنوان کرده است. وی نحوه شهادت او را نیز متناسب با عشق و علاقه او به امام حسین دانسته است.