سبد سفارش شما خالی است!

ابوعلی بلعمی به سال 300 یا 305 هجری قمری در روستای "زارمان" ـ نزدیک بخارا ـ متولد شد و به سال 320 هجری قمری برای تحصیل به بغداد رفت. در 349 به وزارت در دربار سامانیان منصوب شد. وی طی سال‌های "355-352" ترجمه‌ی تاریخ طبری موسوم به تاریخ بلعمی را به پایان رساند. تاریخ بلعمی به ترجمه‌ی تاریخ طبری مشهور است. اما چون بعضی مطالب آن از کتاب‌های دیگر نقل شده‌اند و کتاب از صورت ترجمه به شکل تالیف درآمده است آن را به اسم بلعمی می‌نامند. پس از مقدمه‌ی شاهنامه، تاریخ بلعمی قدیم‌ترین سند نثر فارسی است که به دست ما رسیده است و از امتیازات آن، بسیار مفصل بودن آن است. این کتاب تمام تاریخ محمد بن جریر طبری را شامل می‌شود، مگر این که نام روایت‌ها و اسناد پیایی کنار گذاشته شده است و بلعمی از ذکر روایات مختلف در یک مورد که در اصل، عربی قید شده بودند صرف‌نظر کرده است. نیز نویسنده هرجا که روایتی ناقص یافته آن را از ماخذهای دیگر در متن کتاب نقل کرده است، مانند مقدمه‌ی مفصلی از بدو تاریخ، یا داستان بهرام چوبین در سلطنت هرمز و نظیر آن‌ها. کتاب حاضر پس از درج سال‌شمار زندگی و آثار ابوعلی بلعمی ـ وزیر دانشمند سامانیان ـ به اقدامات او در قالب داستان اختصاص یافته است.