رقص آشفته
بخش نخست کتاب، بحثی است دربارهی هنر، زیبایی و زیباییشناسی که پس از آن، دو مثنوی به نام "دختر پادشاه و جوان تارزن" و "پیرزن و بادهفروش" نیز ابیاتی عرفانی در مدح عشق و صانع عشق به نظم کشیده شده است. برای نمونه: ساغر شبگیر شوخیزی فکن/ بر خیال شبروان سیری فکن/... خاکت از زبان باران او رنگین بود/ شخصت از انبان او سنگین بود".