سبد سفارش شما خالی است!

تقریباً همه چیز سفید است. اگر آن‌ها را مقابل صورتم نگه دارم، می‌توانم هنوز بوی او را حفظ کنم. طوری که انگار دیروز آن‌ها را به تن کرده بود. قادرم بوی نم بی‌توجهی و بدبختی را احساس کنم. رنگ سفید آن‌ها هنوز درخشان است، مثل رنگ سفیدی که بیوه‌ها، زنان روحانی و تارک دنیا می‌پوشند رنگ سفید آن‌هایی که دیگر به این دنیا تعلق ندارند... شاید مادرم این سفیدی را به مفهوم واقعیت وجودی خودش می‌دید؛ یک لوح خالی که می‌توانست خود را در آن را بازیابد و به آزادی برسد، اما برای من تنها کفنی بود که پوشش ما به عنوان یک مرده متحرک می‌شد.