سبد سفارش شما خالی است!

بوروکراسی، مستندسازی را ویژگی اصلی و بنیادین ادارۀ جامعه به وسیلۀ سازمان‌های بزرگ و پیچیدۀ امروزی می‌داند، چرا که تکامل، پیشرفت و ارتقای هر نظام اجتماعی متکی به دانش، تجربه و دستاوردهای خرد جمعی هر عصر و نسلی است. به رغم چنین جایگاهی، میزان توجه به مستندسازی و شیوه‌های آن در جوامع مختلف به فرهنگ و توسعه‌پذیری مردم و مدیران آن بستگی دارد. از این رو سازمان‌ها و جوامع "دانایی‌محور" گردآوری، تدوین، تنظیم، انتشار و البته استفاده از تجربیات گذشتۀ خود را امری بدیهی می‌دانند. در میان انبوه مطالب و مباحث، تجربه‌های مدیریتی حوزۀ فرهنگ، هنر و رسانه به دلیل ویژگی‌هایش از سایر حوزه‌ها بزرگ‌تر، حساس‌تر، پیچیده‌تر و جذاب‌تر به نظر می‌رسد. مطالب و گفت‌وگوهای گردآوی شده در کتاب حاضر، مجموعه‌ای از بحث‌ها، تاملات و دغدغه‌های مربوط به یک دورۀ گذار و حساس تاریخی مربوط به بخش کوچکی از مدیریت فرهنگی کشور به شمار می‌آید؛ دورۀ گذاری که طی آن چالش‌های سنگین سیاسی، حریم فرهنگ را درنوردیده و برخی بی‌حوصلگی‌ها و تنگ‌نظری‌ها، همراه باتندروی‌ها و خردگریزی‌ها، راه اصلاح و سیاست تکثرگرایی در حوزۀ رسانه را دشوار و ناهموار ساخت. تا جایی که قواعد و شیوه‌های مدیریت امور فرهنگی و تجربه‌های پرمشقت و برآمده از ربع‌قرن حیات جمهوری اسلامی ایران درگیر صحنه‌سازی‌های بدیع گردید. این گفت‌ و شنودها، نوشتارها و بیان نظرات که بعضا و به طور پراکنده در مطبوعات انتشار یافته است، گوشه‌هایی ازمسائل مربوط به رسانه‌ها به ویژه اصحاب مطبوعات و فرهنگ و هنر را در سال‌های 1381 تا 1384 نشان می‌دهد.