سبد سفارش شما خالی است!

بیان ویژگی‌های عرفان حقیقی در مکتب تشیع و معیارهای تشخیص آن از عرفان‌های کاذب است. در این پژوهش سعی شده است ابتدا انواع عرفان اعم از عرفان‌های تجربی، عادی، انحرافی و واقعی و مشخصات آنها ذکر گردیده و سپس آموزه‌های مهم عرفان ناب تشیع معرفی گردد. نویسنده عرفان را ملازم با دین معرفی کرده و برای هر یک از عبادات و مناسک ظاهری دین، باطنی در نظر گرفته است. وی همچنین نسبت میان عرفان و عقل را سنجیده و امور خلاف عقل سلیم را نه تنها جزو عرفان ندانسته بلکه آنها را جزو خرافات شمرده و نیاز عرفان به عقل را نیز مورد بررسی قرار داده است. در بخش دیگری از کتاب به بحث در مورد هستی‌شناسی عرفانی پرداخته و تحلیلی از وحدت شهود، وحدت و کثرت وجود، وحدت اراده، وحدت وجود شخصی و برخی دیگر از مسایل نظری عرفان ارایه نموده است. در ادامه نویسنده به بیان کلیاتی از عرفان عملی پرداخته و برخی از شاخصه‌های عرفان ناب شیعی مانند: عرفان آمیخته با خدا، معاد، عبادت، دین، ولایت، شریعت و فقه، طبیعت، اخلاق، زندگی، سیاست و عقل را مهمترین شاخصه عرفان ناب شیعی عنوان کرده است.