انسانشناسی: خاستگاهها، مفاهیم، آثار و اندیشمندان
انسان درگسترهی تاریخ به خود و جایگاه وجود شناختیاش و نیز به جامعهای که در آن میزیسته، اندیشیده است. بنابراین دانش مربوط به انسان به مکان و زمان خاصی محدود نمیشود. ولی انسانشناسی به مفهوم مطالعهی علمی انسان به اواخر قرن 18 برمیگردد. با پیشرفت این علم، مکاتب، نظریهها و آثار بسیاری پدیدار میشوند که موضوع شناساییشان، انسان است. کتاب حاضر در حوزهی انسانشناسی دو بخش را شامل میشود. نگارنده در بخش نخست به اجمال به معرفی انسانشناسی و گسترش تدریجی آن میپردازد. در واقع چشماندازی کلی از انسانشناسی را در قالب تاریخچه بیان میکند. بخش دوم با عنوان فرهنگ اصطلاحات، قسمت اصلی کتاب است و هفتاد و نه مدخل دارد. در این فرهنگ، مفاهیم اساسی، آثار برجسته و نظریهپردازان مهم در حوزهی انسانشناسی معرفی شدهاند. چندین مدخل نیز به معرفی شاخههای اصلی انسانشناسی یا رشتههای مرتبط به آن اختصاص یافته است. هر مدخل به شکل مقالهای دو یا سه صفحهای عرضه شده است و در پایان، هر مقاله به فراخور مورد بحث به مداخل دیگر داخل کتاب ارجاع داده شده است.