سبد سفارش شما خالی است!

"منظومه "1399نمایش‌نامه‌ای است در قالب شعر نو که به گونه تمثیلی بیانگر نگرانی‌های انسان نسبت به آینده خویش است .آدم‌های نمایش نمادی از مردمان ایران هستند که معاصر هم نیستند و حرف‌های یک دیگر را درنمی‌یابند .آنان در جست و جوی زندگی بهتر هستند، اما در کولاکی گم می‌شوند و هیچ یک قادر نیست به دیگری کمکی بکند و هیچ اتفاق نظری در میان آنان مشاهده نمی‌شود .فاصله اندیشه‌های آنان به حدی است که حتی حاضر نیستند با یک دیگر بمیرند و ...