سبد سفارش شما خالی است!

در کتاب حاضر، نویسنده می‌کوشد توضیح دهد که چرا در سده اخیر «علوم سیاسی» از مواجهه با چنین پرسش‌هایی: اهداف و غایات زندگی سیاسی چیست؟ چگونه و با چه ابزاری می‌توان به آن اهداف دست یافت؟ اجتناب می‌کند. به باور او، با استیلای اثبات‌گرایی و رفتارگرایی بر حوزه مطالعات سیاسی و تأکید بر «توضیح و تبیین» زندگی سیاسی به‌جای تدبیر و اصلاح و تغییر آن، دانش سیاست رسالت و فایده خود را از دست داده است. در دانش اثباتی سیاست جنبه‌های متنوع زندگی سیاسی به داده‌های عینی و بی‌روح تقلیل می‌یابد و علوم سیاسی، بر اثر غفلت از غایات و اهداف و پرهیز از تأمل در راه‌های نیل به زندگی عادلانه و در شأن کرامت انسانی، به دانشی بی‌معنا و بی‌ثمر بدل شده است.