سبد سفارش شما خالی است!

بخش قابل ‌توجهی از حرف‌ها و سخنران‌های انگیزشی را می‌توان در یک پیام خلاصه کرد: «پشتکار داشته باشید. جا نزنید. ادامه بدهید». جهانی که این‌گونه افراد برای ما ترسیم می‌کنند، شامل اکثریتی است که یک یا چند گام مانده به رسیدن، راه را رها می‌کنند و اقلیتی که سرسختانه ادامه می‌دهند؛ در اوج ناامیدی، هنوز امیدوارند؛ و معتقدند که سیاهی شب، همیشه و در هر شرایطی با سپیدی روز به پایان خواهد رسید. فرض کنیم می‌پذیرید که «پشتکار، همیشه و همه‌ جا مفید نیست». اگر بخواهید این جمله را به یک گزاره‌ پذیرفتنی و حکیمانه تبدیل کنید، کافی‌ است سمت دیگر ماجرا را هم به آن بیفزایید (این فرمول جادوییِ ساختن حرف‌های حکیمانه است): «گاهی پشتکار ضروری است و گاهی به ضرر شما و هنر، تشخیص این دو وضعیت است». در این میان، چالش واقعی همیشه در بخشِ پایانیِ جمله نهفته است: اینکه چگونه این دو وضعیت را از هم تشخیص دهیم. «ست گودین» (نویسنده) در کتاب «شیب» به این سؤال پرداخته است.