سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در نمایش‌نامه‌ی حاضر با بهره جستن از زندگی جوانان عاصی دوره‌ی "رمانتیسم"، "شلی"، "بایرن"، "ماری شلی" و "کلر کلرمونت"، که جامعه‌ای آرمانی را در سر می‌پروراندند، به کندو کاو اندیشه‌های آرمانی و آرمان شهری جوانان دهه‌ی شصت قرن بیستم اروپا می‌پردازد. برنتن در دیگر نمایش‌نامه تلاش می‌کند قشر دگراندیش جامعه‌اش را بررسی کند و در واقع این نمایش‌نامه زمزمه‌ای درونی با خویشتن خویش نیز هست. او که طرفدار تئاتر ضد ـ منظراست با بر صحنه کشیدن این چهره‌های عاصی از ماده خاصی استفاده می‌کند که شیوه‌ی کارشان درتاریخ به شکل جریانی زنده مطرح بوده است: اردو زدن در بیرون از وضعیت موجود به قصد ایجاد دگرگونی در فرهنگ وتلقی‌های مردم، این اردوزدن در این نمایش‌نامه به رویارویی دو بینش متفاوت شلی و بایرن نیر می‌انجامد.