سبد سفارش شما خالی است!

پیروزی انقلاب اسلامی، جهان اسلام را در شرایطی متفاوت با گذشته قرار داد. مسلمین که از یک سو در چنگال حکومت‌های اقتدارگرا و غیرمردمی بودند و از سوی دیگر در مسیر سیلاب سهمگین تهاجم فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و نظامی غرب قرار داشتند، تلنگر بیداری بر وجودشان نواخته شد. آن‌ها، آن زمان یا به واسطۀ تدبیر دشمن خارجی یا به واسطۀ جهل خویش به جای تاکید بر اشتراکات دینی و اعتقادی، بر مولفه‌های تفرقه‌آفرین مذهبی و فرقه‌ای متمرکز شده بودند، اینک به تبعیت از امام خمینی (ره) در پی رفع این حرمان و دوری خانمان‌سوز، هول محور مولفه‌های وحدت‌بخش اسلام درآمدند. از طرف دیگر، امام با خلق گفتمانی که در آن مرز میان ما و دیگری، استضعاف و ظلم به انسان بود عملا دامنۀ پیروان خویش را گسترش داد و با ترسیم دنیای ستم‌زدۀ مستضعفین جهان، وسعت ظلم صاحبان قدرت را نشان داد. نوشتار حاضر به نقش وحدت‌آفرینی امام در سه سطح کلان و میانی و خرد اختصاص یافته است. در سطح کلان، امام، رهبری مستضعفین جهان را برعهده داشت. در سطح میانی امت اسلام حول محور گفتمان دینی امام جمع شدند و در سطح خرد، مردم ایران تا حول محور گفتمان اسلامی ـ ایرانی امام به هم پیوستند و مجال بهره‌برداری از تشتت و تفرقۀ میان خود را از دشمن خارجی گرفتند.