برقیکردن راهآهن
اختراع راهآهن در سال 1825 به عنوان یکی از نتایج برجستۀ انقلاب صنعتی به منزلۀ بستر توسعه شناخته و مورد توجه قرار گرفت و هرچند اختراع سیستمهای حمل و نقل جادهای و هوایی در اواخر قرن 19 از سهم این روش کاست ولی این سیستمها با ویژگیهای خاص خود به عنوان مکمل سیستم ریلی توانستند نقاط ضعف آن را پوشش دهند. برقی کردن راهآهن و احداث راهآهن سریعالسیر به عنوان مکمل آن نیز از این قاعده مستثنی نبوده و باید با روشهای مناسب تحلیلی، از آنها به عنوان یک راهکار در زمان و مکان شایسته استفاده نمود. همچنین خودکفایی کشور در ساخت زیربناهای حمل و نقل و رویکرد دو دهۀ اخیر به حمل و نقل ریلی شهری و حومه و نیز توفیقات فراوان و توانایی ساخت ناوگان ریلی و سیستمهای علایم و ارتباط از ویژگیهای مهم دیگر در این شرایط هستند. شرایط و روند افزایش جهانی قیمت سوخت، مشکلات آلودگی هوا، رتبۀ تلفات جادهای و اتلاف وقت مردم در حمل و نقل و به ویژه تنگناهای توسعۀ حمل و نقل هوایی بر ضرورت توجه بیشتر به این روش جابجایی میافزاید. در این کتابچه اطلاعاتی در خصوص مسابقۀ برقی کردن در جهان، مهمترین مزایا و محدودیتهای برقی کردن، خطوط سریعالسیر دنیا، روند برقی کردن در چین و.... بیان گردیده است.