سبد سفارش شما خالی است!

در واقع، مهدی فقرا مصداق نجات دهنده‌ای است که فروغ وعده‌اش را می‌داد: کسی دیگر. کسی بهتر. کسی که آمدنش را نمی‌شود گرفت و دستبند زد و به زندان انداخت. کسی که روز به روز بزرگ‌تر می‌شود... ؛ اما بهرامی نشان می‌دهد که در زندگی فقرا، ظهور این منجی برای تقسیم یک رویا و وعده تحقق اجتماعی برابر و عادلانه نیست. انتظار فقرا، انتظار یک اجتماع حقیقی نیست. بلکه، امید به ظهور کسی است که در بهترین حالت، این واقعیت زندگی روزمره است که تقسیم می‌کنند: نان را قسمت می‌کند و پپسی را و باغ ملی را و همچنین شربت سیاه سرفه و نمره مریض خانه را... و البته سهم فقرا را هم می‌دهد.