سبد سفارش شما خالی است!

«علی»، «ابراهیم» و «اسمعیل» فرزندان «علمشاه خاتون» و «سلطان حیدر» بودند. سلطان حیدر یکی از نوادگان «شیخ صفی‌الدین اردبیلی» ـ یکی از عرفای نامدار ایرانی بود ـ که پس از کشته شدن وی (به دست شروان شاه)، «امیر یعقوب ترکمان» سه پسر او را به قلعة استخر (در فارس) تبعید کرد. در سال 898 هـ . ق «امیر رستم بیک» آنها را احضار کرد. علی در حوالی اردبیل کشته شد و ابراهیم و اسمعیل به گیلان مهاجرت کردند و در نزد حاکم گیلان «کارکیا میرزاعلی»، که از سادات قوامی بود، به سر بردند. آنها محبوب شیعیان و مورد تنفر «شیخ عبدالهادی»، یکی از شخصیت‌های روحانی‌نمای اهل تسنن، بودند. بعد از مدتی «رستم‌میرزا» دشمن دیرینة صفویان، پادشاه آق‌قویونلو که بر آذربایجان و دیار بکر مسلط بود سیصد سوار خونخوار ترکمن را برای بردن ابراهیم و اسمعیل فرستاد. والی شهر گیلان «کارکیا» برای نجات آنها بسیار کوشید. در این میان، دختری به نام «تاجلی» که دلبستة اسمعیل بود، در راه نجات او فداکاری کرد، اما سرانجام هر سة آنها را گرفتند. بعد از طی حوادث تاریخی، اسمعیل‌میرزا در سال 905 سلسلة صفویه را بنیان نهاد و تاجلی در زندگی و سرنوشت او نقش موثری ایفا کرد. نویسنده در قالب رمان «دختر قهرمان» به گوشه‌هایی از تاریخ ایران، به ویژه زندگی سیاسی و نظامی شاه اسمعیل صفوی اشاره کرده است.