سبد سفارش شما خالی است!

هنر عبارت از کیفیت بیان و ادی یک مطلب، به شکلی زیبا و ظریف و توم با ذوق است. هنر در صورتی ارزش دارد که محتوایی داشته باشد و چیزی را بیاموزد و خطی را که مردم آن را تعقیب می‌کنند، روشن کند. تمام ادیان انسان‌ها را به سیر از ظاهر به باطن دعوت کرده‌اند و آنچه نزد ایشان اصیل بوده، عالم معناست؛ بنابراین اساس هنر دینی، حکمت معنوی است که علم و صنعت را نیز برای بیان خویش و متجلی ساختن معنا به خدمت می‌گیرد. در هنر دینی، هنرمند مجرای رحمتی می‌شود که از عالم معنا منبعث شده و به خلق آثاری می‌پردازد که ضمن بیان و تجلی کالبدی بخشیدن به آن، مخاطبان را نیز با جلوه‌های معنا هماهنگ‌ و هم‌نوا می‌کند. کتاب حاضر، حاصل تحقیقی دربارة مبانی هنر دینی در فرهنگ اسلامی است و نگارنده ضمن واکاوی مبانی نظری هنری دینی، به قلمرو هنر در حوزه‌های نمادشناسی، معنا و زیبایی پرداخته، سپس چارچوب‌‌ فکری را که مولد آفرینش در هنر دینی است، بیان کرده است.