سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در این مجموعه، رخ‌دادهای مهم در تاریخ انقلاب فرهنگی چین را از سال 1911 (سرنگونی دودمان چینگ) تا 1993 (ریاست جمهوری حیان زمین) به تصویر می‌کشد. گفتنی است انقلاب فرهنگی به مردم چین وعده می‌داد که نه تنها بهره‌کشی از کارگران و دهقانان از سوی زمین‌داران و سرمایه‌داران پایان خواهد یافت بلکه هم‌چون انقلاب، با سرعتی سرسام‌آور به پیش خواهد رفت و کارگران، دهقانان و روشنفکران در جامعه به برابری‌ای دست خواهند یافت که در چین پیش از کمونیسم یا حتی در دوران حکومت کمونیست‌ها هرگز سابقه نداشته است و سرانجام، جامعه‌ی بی‌طبقه به وجود می‌آید. اما اهداف انقلاب فرهنگی بسیار متعالی‌تر از کارکردهای آن بود. زمانی که "مائو" رقیبان خود را سرکوب کرد و قدرت را در دست گرفت، با زیرکی تأیید کرد که آشوب بی‌معنایی که انقلاب فرهنگی و گاردهای سرخ آفریده بودند باید پایان یابد. او از "لین پیائو" و ارتش آزادی‌بخش خلق برای سرکوب حامیان وفادار خودش ـ گاردهای سرخ ـ استفاده کرد. این انقلاب هم‌جنبش توده‌ای جوانان آرمان‌گرایی بود که مصمم به کسب برابری واقعی بودند و هم تلاشی بی‌رحمانه از جانب مائو و متحدانش برای تحکیم قدرت مخفی خویش.