اسناد تاریخی ایران و حقوق بینالملل در روند قانونگذاری
ایران - روابط خارجی - پیماننامهها
نقش حقوق بینالملل در راهبردهای ملی و لزوم توجه هرچه بیشتر به آن در تبیین و اجرای سیاست خارجی کشورها در برنامهریزی اغلب دولتها پذیرفته و حتی در برخی قوانین اسلامی تصریح شده است. بر این اساس، سیاست خارجی موفق و عملکرد موفقیتآمیز یک دولت در عرصۀ بینالمللی با تکیه بر یک عامل قدرت اعم از قدرت نظامی، اقتصادی، منابع طبیعی و... و اکتفا به آن نیست؛ بلکه باید کلیۀ عناصر قدرت را همزمان و به صورت یک مجموعه در نظر گرفت و به کار بست. کشور ایران به عنوان سرزمینی بهرهمند از وسیعترین مواهب الهی و دارای موقعیت حساس سیاسی و جغرافیایی در جهان، همواره مورد توجه بیگانگان بوده است. رقابت کشورهای خارجی بر سر منافع ایران و ضعف دولت ایران در گذشته باعث به وجود آمدن پیمانها و معاهدات بسیاری شد ، البیته این معاهدات پس از پیروزی انقلاب اسلامی دچار دگرگونیهای بسیار شدند. به هر حال در تاریخ معاصر ایران معاهدات دربارۀ امور مرزی و سرزمینی با کشورهای مجاور، قراردادهای واگذاری منابع ملی و لغو این قراردادها، مسالۀ اروندرود و جزایر سهگانۀ ایران در خلیج فارس و در دریای عمان، اختلاف ایران و آمریکا و تشکیل دیوان داوری دعاوی میان آن دو و در نهایت مسالۀ فعالیتهای هستهای ایران اساسیترین مصادیق وقایع حساس بینالمللی هستند که میتوان مجموع تحلیلها و عملکردها مرتبط با آنها را مهمترین نماد از "ایران و حقوق بینالملل" عنوان کرد. نگارنده در کتاب حاضر با استناد به اسناد حقوقی، موارد مذکور را یک به یک بررسی نموده است.