سبد سفارش شما خالی است!

در دوران قبل از انقلاب، اهداف برنامه‌های عمرانی، بر رشد اقتصادی و تولید کالاهای مصرفی در داخل و تامین تقاضای داخلی تکیه داشت، ولی در عمل، سیاستگذاری‌های صنعتی بسیار ناقص و یک‌جانبه تدوین می‌شد. در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی، مبنای سیاست‌های توسعۀ صنعتی، بر حمایت از مصرف‌کنندگان، به صورت قیمت‌گذاری و کمک به مصرف‌کننده در قالب یارانه‌های مختلف بود. اما در سال‌های اخیر، رویکرد اقتصادی کشور به سمت حمایت از تولیدکنندگان داخلی در صنایع که از پیچیدگی تکنولوژیک بالایی برخوردار نبودند، تغییر جهت داد و بازارهای انحصاری را برای آنان تامین کرد. نویسنده در کتاب حاضر، ضمن بیان ویژگی‌های صنعت و اهمیت آن در تحقق توسعۀ اقتصادی، عوامل تاثیرگذار بر توسعۀ صنعتی را با تکیه بر نقش دولت مورد بحث و بررسی قرار داده و عملکرد سیاست‌گذاری صنعتی در ایران قبل و بعد از انقلاب اسلامی را با یک‌دیگر مقایسه کرده است.