سبد سفارش شما خالی است!

حاج آقا رضا رفیع (قائم مقام الملک) (1266-1343 خورشیدی) از ایام جوانی و در کسوت طلبگی در جرگة ملازمان سردار سپه و رضاشاه قرار گرفت. این قرابت و نزدیکی پس از خلع رضاشاه، در روزگار محمدرضاشاه نیز ادامه یافت، به طوری که تا اوایل دهة 40 خورشیدی در سفر و حضر از همراهان همیشگی او بود. قائم‌مقام الملک، شاید از معدود رجال خوشنامی بود که توانست سالیان متمادی خود را در گروه نامتجانس اصحاب و نزدیکان شاه حفظ کند، ولی در سال‌های پایانی سلطنت، که غرور کم‌نظیری بر روح و روان شاه مستولی شده بود و دیگر حتی پذیرای افرادی ناصح و علاقه‌مند چون قائم‌مقام، که گهگاه از مشکلات مردم با او سخن می‌گفتند، نیز نبود. در پی بهانه‌ای پیرمرد را از خود راند. به این ترتیب حلقة ملازمان شاه از وجود شخصیت‌های نسبتا مستقل و مومن تهی شد و پایه‌های سلطنت آنچنان در سراشیبی سقوط و زوال محتوم قرار گرفت که هیچ قدرتی یارای حفظ و نگاهبانی آن را نیافت. کتاب حاضر، که توسط یکی از نوادگان قائم‌مقام الملک گردآوری شده، منتخب گوشه‌هایی از زندگی اجتماعی و سیاسی وی است.