حضرت داوود (ع)
«طالوت» رهبر قوم بنیاسرائیل، مردی خداپرست بود. «جالوت» که فردی ستمگر بود همواره با طالوت در جنگ بود. روزی جوانان بنیاسرائیل برای نبرد با جالوت آماده شدند و «داوود» که نوجوانی بیش نبود با اصرار پدر به میدان جنگ رفت. سپاه جالوت جنگ را به نفع خویش پیش بردند و جالوت خود به میدان آمد و حریفی طلبید. بعد از کشتن عدهای از سپاه طالوت، داوود با اجازة فرمانده وارد میدان شد و با قلابسنگ جالوت را به هلاکت رساند. پس از آن داوود در کنارطالوت بزرگ شد و در روزگار جوانی، داماد و جانشین او گردید. خدای مهربان او را به پیامبری برگزید و کتاب «زبور» را به او عطا کرد. داوود با صدای زیبا و دلنشین خود آیههای الهی را برای مردم میخواند و همه را مجذوب خود میکرد. در این کتاب مصور که از سلسله داستانهای پیامبران است، داستان حضرت داوود (ع) برای کودکان گروه سنی «ب» و «ج» به نگارش درآمده است.