سبد سفارش شما خالی است!

درفش (بیرق ـ پرچم) نمایندۀ گروهی از جمعیت است که دارای قلمرو بوده و زیر نفوذ حاکمیت یک قدرت برتر اداره و رهبری می‌شوند. به کار بردن بیرق از روزگار پیش از تاریخ در میان اقوام، تیره‌ها و ملت‌های گوناگون رواج داشته است و بیش‌تر در جنگ‌ها و درگیری‌ها به منظور برقراری نظم، شور، هیجان و پایداری از آن بهره می‌گرفته‌اند، هر گروه از طرفین جنگ پرچمی به رنگ ویژه و نقش مورد علاقۀ آن گروه را به همراه داشته است. در میدان جنگ و کارزار بیرق به دست فردی نیرومند، که بیرقدار نامیده می‌شد، همیشه افراشته نگاه داشته می‌شد و مردانی چالاک و رزم‌جو از آن محافظت می‌کردند. افراشتگی و جنبش بیرق انگیزۀ توانمندی و افزایش نیروی روانی جنگجویان و نیز برقراری نظم، ساماندهی، رهبری و فرماندهی شایسته را فراهم می‌ساخت و سرنگونی و واژگونی آن، ناتوانی روانی و بدنی جنگجویان و در نهایت شکست و گریز از میدان نبرد را در پی داشت. بنابراین در نبردهای باستانی سعی فرماندهان همواره بر این بوده است که پرچم را افراشته نگاه دارند تا جنگجویان با دیدن آن نیرومندی و پایمردی را در وجود خویش احساس نمایند. انتخاب رنگ، نشانه‌ها و پیکرۀ پرچم‌ها بی‌تردید به موقعیت جغرافیایی، طرز تفکر، هدف، صلح و دوستی، نوع‌پرستی، کیش، ملیت و سرانجام تیره‌ها، بستگی کامل داشته است. امروزه پرچم‌های بسیاری وجود دارد که بر آن‌ها انواع نقش‌ها مثل جانوران، ستاره‌ها، خورشید، پرندگان، درخت، گل و گیاه، شمشیر و... دیده می‌شود. رنگ‌ها نیز ضمن آن که با صلح و دوستی مردم بستگی دارد، با شور و احساس آنان نیز در پیوند است. در کتاب حاضر تاریخ پرچم ایران از روزگار باستان تاکنون بررسی شده است.