سبد سفارش شما خالی است!

در دنیای امروز به ورزش، هم‌چون بنیانی اجتماعی و فرهنگی نگریسته می‌شود که نه تنها پاسخگوی بخشی از نیازهای روانی و اجتماعی جامعه، بلکه به منزلۀ مقوله‌ای فرهنگ‌ساز، مورد توجه اکثر کشورهای جهان است؛ و موسسه‌های متعددی به پدیدۀ ورزش به ویژه از بعد فرهنگی توجه بسیاری دارند. در ایران نیز، از گذشته‌های دور، ورزش یکی از بنیان‌های اجتماعی و جلوۀ بیرونی تمدن ایرانی به شمار می‌رفته است که بر بنیادهای دینی و قومی استوار و هدف آن نیرومندی و بهداشت تن و روان بوده است. نگارندگان در فرهنگ‌نامه حاضر، دوره‌ای از تاریخ هفت‌هزارسالۀ ورزش ایران را به استناد اسناد و مدارک مکتوب و آثار و اشیای مادی به جای مانده از هزارۀ پنجم پیش از میلاد تا دورۀ قاجار بررسی می‌کنند. در فرهنگ‌نامه، هجده ورزش بررسی شده‌اند: ارابه و اربه‌رانی؛ اسب و اسب‌سواری؛ بازی‌های فکری؛ پرتاب نیزه؛ بازی نرد؛ تزئینات اسب و سوارکاری؛ کار با تیر و کمان؛ چوگان؛ دو و میدانی؛ ژیمناستیک؛ شطرنج؛ شمشیربازی؛ شنا؛ قایقرانی؛ کشتی؛ مشت‌زنی؛ ورزش باستانی؛ وزنه‌برداری.