بداههگوی آلما، یا، آفتابپرست چوپان: با تفسیری بر نمایشنامه
«بداههگوی آلما یا آفتابپرست چوپان» برای نخستینبار در تئاتر «استودیو دو شانزهلیزه، در تاریخ 20 فوریه 1956 به کارگردانی «موریس ژاکومون» به صحنه رفته است؛ یونسکو روی میز کارش در خانهاش به خواب رفته است که ناقدی وارد میشود و نویسنده را سوالپیچ میکند و از او میخواهد در اجرای نمایشنامة جدیدش از اصول «عصر به نهایت علمی و در عین حال به نهایت مردمی» تبعیت کند. دو ناقد دیگر نیز وارد میشوند و خواستههای منتقد اولی را تکرار میکنند. سه منتقد از «طرز تفکر ماقبل تاریخی» نویسنده متهم به «کمی افلاطونی بودن» شکایت میکنند. سپس از یونسکو یک آزمون کوتاه به عمل میآورند تا به زعم آنها «طرز تفکر خردهبورژوایی» و «ارتجاعی»اش آشکار شود. آنگاه بحث بر سر طبیعت و مفهوم عمیق تئاتر درمیگیرد. یونسکو مجاب و محکومشده به روش «انتقاد از خود ـ ناآگاهیش» میپردازد. سه منتقد با هم متحد شده و فرضیههایشان را بر متن نمایشنامهنویس تحمیل میکنند.