سبد سفارش شما خالی است!

"کلیله و دمنه" به زبان هندی با نام "پنجه‌ تنتره" در پنج باب است: باب شیر و گاو، باب دوستی کبوتر و زاغ و موش و باخه و آهو؛ باب بوف و زاغ، باب بوزینه و باخه؛ و باب زاهد و راسو. این کتاب در زمان ساسانیان و با تلاش برزویه‌ی طبیب به زبان فارسی برگردانده شد و حکایت‌هایی نیز به آن افزوده گردید. پس از آن در آغاز دوره‌ی اسلامی به وسیله‌ی ابن مقفع به زبان عربی و سپس به وسیله‌ی نصرالله منشی به زبان فارسی برگردانده شد. شخصیت‌های اصلی کتاب دو شغال با نام‌های "کلیله" و "دمنه" هستند که اختلاف‌های فکری عمیقی با یک‌دیگر دارند. این کتاب به شیوه‌ی تمثیلی نگاشته شده و در آن از بسیاری از آداب زندگی و مسائل کشورداری یاد شده است. کتاب حاضر منتخبی از داستان‌های کلیله و دمنه به همراه شرح آن‌ها است. عناوین برخی از داستان‌ها عبارت است از: راه رفتن زاغ؛ گوسفند یا سگ؛ پشیمانی سودی ندارد؛ سه ماهی؛ خرگوش باهوش؛ خر بی‌گوش و دل؛ درخت سخن‌گو؛ گربه‌ی زاهد؛ موش آهن‌خور؛ زهر کشنده؛ سرانجام شتاب‌زدگی؛ و رهایی از دام صیاد. برای نمونه "راه رفتن زاغ"، روایت زاغی است که سعی دارد راه رفتن کبک را بیاموزد، اما در این حال، راه رفتن خود را نیز فراموش می‌کند.