الف: ابن ... ه : هبن چه زود دیر شد بهشتی که هرگز نرسید
داستانهای فارسی - قرن 14
کودکی که پیش از این، در مکتب با خواندن و نوشتن آشنا شده، به مدرسه سپرده میشود تا تحصیلات خویش را ادامه دهد. او از مدرسه خاطرات خوشی ندارد، چرا که در آن دوران خشونت حرف اول را در مدارس میزد و هیچ کودکی اجازه و جرئت اعتراض نداشت. با این وجود، کودکان لحظههای شیرین و دلنشین بسیاری در کنار یکدیگر تجربه میکردند. کودک به آهستگی سالهای تحصیل را یکی پس از دیگری پشتسر گذاشته و خود معلمی در یک روستا میشود. او که در دوران تحصیل، سختیهای بسیاری را تحمل کرده، تمام تلاش خویش را به کار میگیرد که برای دانشآموزانش معلمی مهربان و دلسوز باشد. خاطرات وی، چه تلخ و چه شیرین، از این دوران کم نیست و او که اکنون به دوران پیری رسیده با یادآوری این خاطرات، زمان میگذراند.