فرهنگ ایرانیان از منظر نظامی
نظامی، الیاسبنیوسف، 530؟ - 614؟ ق. خسرو و شیرین - فرهنگ ایرانی / فرهنگ در ادبیات / فرهنگ ایرانی / ایران - آداب و رسوم و زندگی اجتماعی
نظامی، شاعری است حکیم و اندیشهور، آشنا با فرهنگ و تاریخ ایران، که در پس قصهها و داستانهای عاشقانهاش نکات عمیق اخلاقی نهفته است. در پاکی و اخلاق، حکیم نظامی نظیر ندارد؛ بهگونهای که در تمام دیوان وی یک لفظ رکیک و یک سخن سخیف و نابجا پیدا نمیشود و از ابتدا تا انتهای زندگی خود حتی یک بیت هجو بر زبانش جاری نشده است. از سخن و شعر او نمایان است که وی انسانی وارسته و به دور از وابستگی است؛ نظامی هیچگاه در متن مبالغه نکرده و برای جلب نظر حکمرانان شعر نساخت؛ هرگز به دربار حاکمان وقت ورود نکرد و بهخصوص در اواخر عمر گوشهگیر و آزاده زیست و سر در پیشگاه اُمرا فرود نیاورد. در این کتاب با نگاهی به پنج دفتر شعر نظامی، آداب و رسوم و نحوه زندگی مردم و شاهان در ایران عهد ساسانی و تفاوت زندگی میان آنها در اندیشه نظامی و نحوه انعکاس آن در آثارش، بررسی میشود.