سبد سفارش شما خالی است!

داستان حاضر با بیان حقیقت و یک پرسش آغاز می‌شود. این حقیقت که نور معرفت و بخشش می‌تواند انسان را در مسیر سعادت به حرکت درآورد و این پرسش که کدام نور آسمانی خواهد توانست انسان گرفتار در اسارت زندگی‌های زمینی را نجات دهد؟ نویسنده به شکلی سمبلیک از آفرینش آدمیان در جهان دیگر سخن می‌گوید؛ خداوند پس از آفرینش انسان‌ها، آن‌ها را به سوی زمین گسیل می‌دارد در حالی که از همه‌ی آن‌ها خواسته می‌شود: انسانیت خود را حفظ کنند؛ خشمگین نشوند، گفتار ناپاک بر زبان نیاورند، از همه‌ی پدیده‌های طبیعی مانند برف، باران، ابرهای تیره، و ... درس عبرت و خداشناسی بگیرند. در این میان جوانی عصیان‌گر به نام "دال (Dool)" به آفرینش و هستی و راز آفرینش انسان به وسیله‌ی خداوند اعتراض می‌کند. در این هنگام، فرشته‌ای به نام "اجل" نزد او می‌آید و او را به سفری معنوی می‌برد و حقایق را به وی و انسان‌های دیگر نشان می‌دهد که به سبب غفلت و غرق شدن انسان در زندگی روزمره، آن‌ها را از یاد برده‌اند. سرانجام، "دال" درمی‌یابد که در طول زندگی به معشوق‌های دروغین بسیاری دل سپرده و معبود واقعی را فراموش کرده است. او واقعیت زندگی و هدف آفرینش انسان را درمی‌یابد و به انجام کارهای شایسته روی می‌آورد.