سبد سفارش شما خالی است!

در جلد دهم از مجموعه «برترین یاران و پیروان وفادار پیامبر (ص)»، زندگینامه «کمیل بن زیاد» در روایتی داستانی برای کودکان گروه سنی «ج» ارائه شده است. کمیل بن زیاد از یاران علی بن ابی‌طالب و حسن بن علی (ع) از بزرگان «تابعین» و یکی از هشت عابد و زاهد معروف کوفه در زمان خود بوده ‌است. مدرک دقیقی درباره احوال کمیل در سال 36 هجری در دست نیست. کمیل در سال 39 هجری فرماندار علی بن ابی‌طالب (ع) در شهر «هیت» بوده است، از اتفاقات آن دوران، نامه علی (ع) به کمیل پیرامون آنچه در زمان فرمانداری‌اش رخ‌داده، می‌باشد. هنگامی که کمیل خبردار شد که یاران معاویه به فرماندهی «سفیان بن عوف»، قصد یورش به هیت را دارند، به خیال اینکه آن‌ها در «قرقیسا» هستند، بدون اجازه علی بن ابی‌طالب (ع) پنجاه نیروی مسلح را برای دفاع در شهر گذاشت و خود و یارانش به ‌سوی آنجا حرکت کرد، سپاهیان معاویه از فرصت استفاده و به هیت حمله کردند. علی بن ابی‌طالب (ع) در نامه‌ای او را به‌ خاطر این کار سرزنش کرد. این نامه با شماره 61 در نهج‌البلاغه آمده‌ است.