سبد سفارش شما خالی است!

معرفت شهودی یا شناخت عرفانی، معرفتی است متفاوت با معرفت‌های متعارف حسی و عقلی. این نوع معرفت نه از راه تفکر نظری بلکه از راه یاد خدا، مراقبه، تهذیب نفس و زندگی عارفانه به‌دست می‌آید. در این نوع معرفت بین فاعل شناسایی و متعلق شناسایی فاصله و واسطه نیست و عارف و معروف یا شاهد و مشهود در آن نوعی وحدت یا اتحاد و اتصال دارند. از این‌رو، این نوع معرفت را مستقیم، بی‌واسطه و حضوری می‌دانند. در این کتاب ضمن شرح الگوپذیری و الگوبرداری انسان از طبیعت، موضوع معرفت شهودی با رویکرد عدالت و توازن در طبیعت، بررسی شده است.